Een monnik in zijn habijt steekt dwaas zijn tong uit terwijl hij zijn drankje vasthoudt. Terwijl een monnik ernst en bescheidenheid zou moeten belichamen, drijft Van Heemskerck hier de spot met hem. De monnik drinkt wijn, een aards genot dat hem eigenlijk niet is toegestaan, en houdt de beker zelfs bij de voet vast, een gewoonte van de hogere sociale klassen van die tijd. De voorstelling is waarschijnlijk bedoeld als kritiek op de katholieke kerk.